Anlam çıkarmadan oku, yaşayarak oku, kelimelerden uzaklaşarak yitirilen bir ben ile oku. Oku ki, ben olmayanın asıl bende olduğunu bil, yaşayarak öğren vazgeçerek kazan, kaybederek sahip ol. Bu büsbütün tersliklerde gizli olan, ama ters olanın net düz olduğu bir ilke. Doğru ve yanlışın olmadığı çatışmalardan uzak gözlemle dolu bir öğreti. 

Evet Can, başladı AŞK bir bütünde. Akıyor, yazıyor, coşuyor, benden sana senden bana geliyor, her bir cümle sadece zamansızlıkta anlamı oluşturuyor. Ama anlamaya çalıştıkça seni bir o kadar yeniden zorluyor...

Ne demiştim sana düşünme sadece okumaya devam et… Her oluşum yeni bir birleşim katıyor bütünlüğe, sen yeniden uyumlanıyorsun bensizliğe. Ruhun aşk şarkıları mırıldanıyor. Hem yazan hem okuyan oluyor asıl kimliğin. 

Ben kim miyim ? Ben kimliksizliğin en güzel resmiyim. Benliğimin esirliğinden kurtulmuş ve yaratımsal bir hayatın yaratıcılığını yaşayan kimseye ait olmayan ama her şeyle bir bağ oluşturan mükemmel ötesinde bir canım.

Ben sonsuzum, ben yok olanım, ben bir mucizeyim. Her şey bende bir var oluş, fakat var oluşun aslında var olan ise temelli bir yokluk. Sonsuzluğun tanımlanması istenseydi koca bir yokluk diyebilirdim. Yok olan sınırsızdır.