Ey kendim. Varlığımı sorguluyorum ve kendimi gözlemlediğim her noktada milyonlarca parçalara ayrılmış benler görüyorum her bir yerde. Eskiden tek bir benle uğraşırken şimdi milyonlarca ben görüyor ve her birinde yeniden bir beni inşa ediyorum. Kelimeler yorumsuz kalmayı tercih ediyor. Nedenler nedensizlikle barışıyor. Bir beden sonsuzluğun içerisinde kendine kavuşuyor. Hayat denen oyunda bir can tüm benliğe veda ederken özüne gülümsüyor. Geriye kalan sade bir hayatın dirilişi oluyor.  Oyun bitiyor ve hak bir insan için nefesinde gerçekleşiyor. Artık dünyana gelen Can bir dünya düzeninde yeniden cenneti yaşıyor. Titreşimler artıyor ve artık hissetmeye başlıyorum evet ben bir enerjiyim ve bu kitabı düşlerimle ben var ettim. Aslında bir çok noktada ne yapmam gerektiğini bu zamana kadar öğrendim, ama korktum üzerine gitmedim, çünkü kendimde bağımlılıklarımın ötesinde olanı, hiç bir zaman görmek istemedim. Hep tutunmayı tercih ettim benliğime, direndim  ama artık dönüşüyorum. 

Özüm hoş geldin kendine...

 Ben kimim neden şu an bunları yaşıyorum bana neler oluyor dediğini duyar gibiyim. Rahat olmanı ve sadece kitabını okumanı istiyorum. Kendine hiç bir soru sorma ve yaşa, yaşa ki akış yükselsin, yaşa ki hayatın dirilsin, yaşa ki kimliksizliğin sonsuz halinde var ol ve yok ol. 

Derin anlamlar ruhuna işliyorken artık olmayan bir sona yaklaşıyoruz. Neden olmayan sona doğru yaklaşıyoruz dedim biliyor musun? Çünkü var olanda aslında yokta gizli ve bu yok oluş aslında var oluşun en temel hali. Karışıyor kafan sanki kaybediyor gibisin benliğini, bundan güzel bir haber var mı, yok oluyorken izliyorsun kendini. Bu yok oluş öyle güçlü ki artık tüm benlere veda ediyorsun. Zaman duruyor. Sevgi doğuyor içinde, nasıl olduğuna şaşırıyor ve bütünlüğü hissetmeye başlıyorsun. Ben dediğini tanıyor musun artık anlıyor musun sessizliği. 

Ey Can RÜYA BİTTİ…